5 januari 2011.
Eindelijk had ik hem gevonden. Je weet wel, de Prins, wit paard, The One, hij-die-mij-ontvoeren-mag, de hele rataplan. Werkelijk alles zit erop en eraan. En als ik zeg alles, bedoel ik ook alles. Hij is mooi, galant, romantisch, fijn lichaam, goede baan met uniform, heerlijk om tegenaan te hangen, weet hoe hij met vrouwen om moet gaan, sexy oogopslag, prima kledingkeuze, juiste leeftijd, niet te groot niet te klein, mooi gebit, open uitstraling, mooie kaaklijn, een lach om voor te smelten, vrijgezel, leuk haar, to-die-for in een pak, gevoelig, intelligent, breed- geschouderd, 2 dagen baardje en…. draagt zo’n sexy groot horloge. Dat is wel een dingetje, als een mooie man ook nog zo’n groot, grof horloge om heeft kun je me echt wegdragen.
Ok, hij woont een beetje uit de richting, maar daar is wel een mouw aan te passen. Ok, ik heb nog geen humor kunnen bespeuren, maar ik kan ook Comedy Central kijken. Ok, ik ben niet de enige die op hem aast, maar ik ben toch leuker.
En oh ja, hij kent me nog niet, maar ik ken hem wel en dat is natuurlijk al het halve werk! Bovendien knipoogt hij altijd naar me dus ik denk dat hij onbewust ook wel voelt dat het helemaal goed zit tussen ons.
De oplettende lezer heeft echter gezien dat deze blog in de verleden tijd begint. Wat dus betekent dat hoe perfect deze adonis ook lijkt, en hoe ik ook bereid ben om concessies te doen, hij is het niet. Ongelofelijk he? Met zoveel kwaliteiten!
Het maakt me namelijk niet eens uit dat hij Jake heet en aan het trieste programma The Bachelor mee doet op Net 5. Ik lig er ook niet wakker van dat hij elke week uitgebreid met al die schone dames zoent, want ‘Once you gave me a kiss, you want nothing else but Mariss’ (Pffff, haha!). Zelfs dat quasi-gevoelige geleuter (‘I am developing real feelings for all of these 4 wonderful women, I came here to find my true love and I am convinced I will find it here…’, Yeah right, barf…!) slik ik als zoete koek.
Hoezeer ik ook gesteld ben op al die fijne eigenschappen van je, er is een ding dat ik meer haat dan dat ik houd van al jouw heerlijks. En ik weet dat er in elke serieuze relatie een punt komt waarop ik me erover heen moet zetten. Maar Jake jongen, onze band was echt nog een beetje te pril voor dit schouwspel. Nu is het gewoon reddeloos verloren. Jouw kans bij mij heb je compleet verspeeld. Daar kan zelfs dat hagelwitte pilotenuniform van je niets meer aan veranderen… Zelfs dat sjieke grote horloge niet…
Want vandaag zag ik het ineens. Zomaar op een onbewaakt ogenblik terwijl je in je korte broek en T-shirt zat te relaxen op de bank. Hoe kon je!?? De doodsteek voor onze prille, doch intense… nouja… eenzijdige tv-relatie:
Teenslippers… TEENSLIPPERS. TEEN-SLIP-PERS! Zwarte!
Er is maar één ding erger en dat zijn bruine leren teenslippers met zo’n apart bandje om je grote teen. Maar zwarte teenslippers waren in dit vroege stadium ook al genoeg strop om dit potentiële moois aan op te hangen.
Het is klaar Jake, afgelopen uit. Je hebt je grote liefde laten lopen. En het is allemaal je eigen schuld. En ik ben nu eenmaal lastig om te vergeten. Dus ik snap eigenlijk best dat je er 25 bloedmooie vrouwen voor nodig hebt om over deze klap heen te komen. En ook dat je daar uit wraak naar mij toe een camera op wilt zetten. Zonde hoor. Beetje vreemd ook wel.
Maar ach, ieder mens heeft zo z’n eigenaardigheden…
Jake Pavelka… Almost…
Recente reacties