31 mei 2015
Vlak voor zo´n bedrijfsuitje is iedereen toch een beetje van slag. Onze uitjes zijn namelijk befaamd. Er is ooit naar Marbella afgereisd, en ook Amsterdam en Scheveningen zijn al eens bezocht. Vooraf krijgen we wat hints, maar de helft daarvan is onzin. Je weet alleen nooit welke helft. Dus hebben we citroenen ingeslagen, onze winterjas meegebracht en hebben degenen met hoogtevrees al een week nachtmerries. We stapten in de bus met bestemming onbekend. Eén ding staat wel vast: Er zal voldoende drank vloeien om je collega’s eens van een andere kant te zien. Net een schoolreisje.
Dit keer was er nog een extra dimensie. We moesten een act voorbereiden met opgelegd thema als Ballroom, Cabaret, Playback, etc. Dolletjes! Bij de één brak het angstzweet uit, de ander had meteen een plan en de laatste wachtte met de armen over elkaar af wat z’n groepje bedenkt. 3x Raden in welke categorie ik me bevond. En in welke categorie mijn groepje zich bevond. Dus ik typte een script en het groepje deed braaf mee. Kortom; Mijn debuut als cabaret-producent is een feit en ik ben apetrots op m’n mannen.
De afterparty in bruisend Valkenburg heb ik even gemist. Dat werd me om half 4 even fijntjes telefonisch gemeld. Blijkt dat me eerder wel verzocht is om mee te gaan, maar kennelijk heeft dat anderhalve wijntje mijn geheugen aangetast. Beetje jammer, want vanwege de ruzie met oordopjes een te hard kussen, had ik ongetwijfeld langer en beter geslapen als daar een paar uur extra hupsen en een Malibu-cola aan vooraf waren gegaan.
De volgende ochtend was een cadeautje. We zaten in een fijn hotel, dus konden rustig wakker worden, lekker douchen en uitgebreid ontbijten. De ochtendzon scheen fel op het terras. Onder het genot van uitzicht op de Limburgse heuvels en maar één streepje telefoonbereik in deze uithoek, kwamen we weer tot leven. Een belletje met thuisfront Gorinchem leerde ons dat het daar regende en bliksemde. Dus wij draaiden onze stoel nog een beetje beter richting de zon en dronken een cappuccinootje of jus d’orange met een zonnebril op de neus. Muchos genietos!
Dat de laatste activiteit iets met de mergelgrotten te maken had was geen verrassing, maar dit had een iets andere inslag. En om met de woorden van collegaatje C. te spreken: ‘Maris, hoe is het toch mogelijk dat jij je altijd weer in dit soort posities weet te manoeuvreren?’ Ik was namelijk vrijwillig aangewezen als groepsduwer. Toevallig kwam ik de begeleider van tevoren tegen, toevallig stond ik vooraan, toevallig kon ik m’n waffel weer niet houden, toevallig had ik een opvallende trui aan, dus toevallig was ik de sjaak. Logisch. Ik kan niet te veel loslaten over de geheimen van de spookgrot, alleen dat iets me doet vermoeden dat de bijnaam Oscar me nog lang zal achtervolgen.
Op de terugreis was het mijn persoonlijke missie om mensen wakker te houden of wakker te maken. Daar was niet iedereen blij mee, maar je moet wat tijdens een busreis van 2 uur en ik had er lol in.
Superleuk om vooral collega’s van andere afdelingen nu beter te kennen. Hopelijk is dat wederzijds. Wat zeker is; Wie de combinatie van feestacts, sprookgrotten en de nodige alcohol met elkaar heeft doorstaan, weet dat je ook op de werkvloer op elkaar kunt bouwen. En hoe ging het gezegde ook alweer? What happens in Valkenburg, stays in Valkenburg, toch? Daar kan geen heidesessie tegenop!
Alleen… Wat moet ik nou nog met die stomme citroenen?
Een frikandel mag natuurlijk niet ontbreken…
Recente reacties