19 mei 2012.
Ik geloof dat het moment nu echt is aangebroken. 28 jaar kon ik zonder, maar ik moet er nu toch aan geloven. Het is niet gemakkelijk, niet leuk, en ik zie er als een huis tegenop… Maar misschien moet ik toch eens iets aan beweging gaan doen. Expres noem ik het beweging, want het woord sporten kan ik nog niet aan. Dat zou namelijk betekenen dat ik ook iets van een prestatie zou moeten leveren ofzo. En dat gaat wel heel ver.
Voordat je nu denkt dat ik mezelf ineens olifantastische afmetingen heb aangemeten, dat valt wel mee. Een gevleugelde uitspraak van JvG waar ik me wel in kan vinden is; “Jeetje Maris, wat zie je er lekker rond en gezond uit!” Kijk, dat is ook manier om zeggen dat je wat bent aangekomen. Maar in dit geval was het behalve die signalering, vooral een welgemeend compliment over rondingen op juiste plaatsen. Nee, het magere poppetje van vroeger ben ik al lang niet meer. En dat was ook te verwachten gezien de bouw in m’n familie. Niet dat we allemaal dikkertjes zijn, maar ook geen magere latjes. Zeg maar geen Slankie, maar gewoon Eru smeerkaas. Geen mager rundergehakt, maar gewoon half-om-half. Geen Cola light, maar gewoon een Coca-Cola flesje. Gelukkig geen 2 liter voordeelfles. Dat dan ook weer niet…
Goed, rond en gezond dus. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg. Klein van stuk als ik ben, heb ik altijd een beetje moeten oppassen met wat ik aantrek (Propje-alarm!). En zolang ik de positieve punten van het lichaam benadruk, bijvoorbeeld door een tactisch geplaatst riempje hier en daar, vind ik mezelf er prima uitzien. Sterker nog, volgens mij ben ik nu mooier dat toen ik een jaar of 18 was. Kortom, ik omarm mijn rondingen! En dat zouden meer mensen moeten doen.
Anyway, terug naar het sporten. Of nee, bewegen. De afgelopen jaren heb ik nog keurig zonder gekund, want ik had baan een waarin ik veel stond en liep. Maar nu ik een baan heb met een vaste werkplek, fijne kantoorstoel en eigen computer met 2 beeldschermen (even iets anders; Wat een feest is dat! Een EIGEN werkplek!) merk ik toch dat een beetje beweging wel goed is. Rondingen zijn toppiejoppie, maar een ronde buik zie ik niet zo zitten. Nee, kindermensen, op welke manier dan ook. Zo, is dat ook weer uit de wereld.
Maar wat ga ik doen dan? In een dappere bui heb ik Niels voorgesteld om samen te gaan hardlopen. Hij was net zo verbaasd als ik. Maar ik dacht: gezellig samen, kost geen geld, krijg ik alleen hoofd van als een tomaat. Maar leuk? Nee.
Fietsen, bleh. Fitnessen, duur en bleh. Alles met een bal, dubbelbleh. Teamsport, trippelbleh. Dan heb je naast trainen nog wedstrijden ook! Ik ben met alles een strebertje, maar met sporten absoluut niet. En alles waarbij ik andere zwetende mensen moet aanraken kan ik al helemaal niet aan.
Niels stelde voor om samen te gaan salsadansen (ja dames, hij zei het echt en hij is van mij :-)), maar of dat nu zoden aan de dijk zet… Skaten. Dat is dan op zich wel een optie…
Maar weet je, eigenlijk heb ik gewoon geen zin om me tot zoiets te verplichten. Als ik klaar ben met een drukke werkdag zit ik gewoon graag voor de tv op de bank in m’n berensloffen en Pink Panter pyjama. Met stofzuigen en de badkamer schrobben verbruik ik toch ook best een boel calorieën? Maarja, blijkbaar niet genoeg. Ik moet dus iets vinden waar ik echt lol in heb en dan gaat het vast vanzelf. Maar volgens mij gaat dat nog wel even duren…
Tot die tijd ben ik maar gewoon blij met mezelf. I embrace my curves! En Niels trouwens ook ;-).
Recente reacties