23 juli 2013.
Ze is niet meer. Na jaren lief en leed te hebben gedeeld hebben we afscheid moeten nemen. Altijd stond je voor me klaar. Door weer en wind, door warmte en kou. Nooit liet je me in de steek. Of ik nu thuis was of juist ver weg, of ik snel terug was of juist niet, je wachtte geduldig tot ik terugkwam. Je hebt eerst een ander baasje gehad, maar ik mocht als tweede voor je zorgen. Je hebt in 7 jaar tijd altijd voor me klaargestaan, dus dit afscheid valt me zwaar.
Maargoed, na 14 jaar trouwe dienst en meer dan 200.000 km op de teller was het dan ook wel een beetje tijd voor je pensioen. Naïef als ik was dacht ik dat je zo wel even door de keuring kwam. Maar het oordeel van de auto-gynaecoloog was vernietigend. Als aan de grond genageld was ik, toen ik het schokkende eindoordeel hoorde. Je moest nieuwe schoenen, nieuwe remschijven, nieuwe lagers, je uitlaat was incontinent en meer van dat soort auto-jargon waar ik toch niets van snap. Heel even dacht ik dat je het wel zou gaan redden, Sjef is immers een goede auto-dokter en misschien had je nog een paar mooie jaren. Maar toen drong de realiteit tot me door. Op Marktplaats met jou!
De meneer van het auto-asiel (laten we hem Armando noemen) wilde je wel overnemen voor een fijn prijsje. Dus ik wist dat ik in ieder geval meer voor je zou moeten kunnen krijgen via internet. Om je mooi op de foto te zetten heb ik je nog even lekker in bad gedaan. Je glom als een spiegel, ik had je zelfs lekker gewaxt. En toen gebeurde er iets ongelofelijks, nog terwijl we samen in de auto-badkamer stonden. Voor het eerst in de 7 jaar dat ik m’n leven met je heb mogen delen, gaf je het op. Je kon niet meer. ‘Laat me nu maar’, leek je te willen zeggen.
Nu had ik daar als je moeder natuurlijk alle begrip voor, want dat heb je als je van elkaar houdt. En eerlijk gezegd had ik al helemaal geen zin in dat gezeur op Marktplaats, maar dat fijne prijsje laat ik toch mooi niet aan m’n neus voorbij gaan. Dus wat doe je als je in een auto-crisis zit? Dan bel je ome R. Oftewel, de auto-crisis-dokter. Niks geen ge-er-moet-een-nieuwe-uitlaat-op-en-eigenlijk-moet-ik-de-helft-van-je-onderdelen-vervangen. Nee, ome R. fixt auto’s met een doosje gum en een tie-wrap en dan kan ie weer jaren mee.
Dus ome R. kwam ons redden. De motorkap ging open (als ik hier bloesje neer had gezet was ik te ver gegaan hè? Denk het ook.) en ome R. spoot eens wat met een of andere spuitbus, maar het zag er vrij terminaal uit. En als ome R. dat zegt, dat weet je dat er echt geen eer meer aan te behalen is. Maar, ik zeg niet voor niets auto-crisis-dokter. Want een paar minuten later bleek, ondanks dat er geen compressie in de motor was en de koppakking stuk was, mijn autootje in een laatste stuiptrekking toch nog te starten. Dus snel naar Armando’s auto-asiel waar ik mijn fijne prijsje handje contantje heb ontvangen. Armando was ontroerd dat ik zoveel van mijn autootje hield dat ik haar speciaal nog in bad had gedaan voordat ze naar haar nieuwe baasje ging. Ofzo. Succes ermee Armando!
Bedankt ome R., en vaarwel ouwe trouwe blauwe Twingo. Ik zal je missen, want als m’n eerste autootje houdt je altijd een speciaal plekje in m’n hart.
Recente reacties