Vermarktplaatsen.

2 juli 2014
Oh, wat heb ik mijn ouders uitgelachen. ´Hoezo, je zet een handmatige snijbonenmolen op Marktplaats, wie wil dat nou hebben?’, ‘En die felrode kamerjas, gooi die lekker in de kledingcontainer bij de Emté!’ Mijn ouders zijn sinds een half jaar fulltime met pensioen. Mijn moeder heeft nog nooit iets met computers of internet gedaan, en ineens staat hun hele hebben en houwen op Marktplaats. De pensioenen zijn tegenwoordig geen vetpot, maar dat het zo erg was…

Enfin sinds mijn vader mijn moeder een Ipad heeft gegeven is Marktplaatsen een dagelijkse hobby. Samen turen ze naar het scherm om te zien hoe vaak hun antieke melkbus al bekeken is. ‘75 Keer bekeken en geen één bod! Het is toch een mooie melkbus!’ En soms, ‘Leuk joh, die zware molensteen van opa heeft nog € 12,50 opgebracht! Die man rugpijn! Da’s weer een ijscoupe bij Venezia.’ ‘Ach’, dacht ik nog, ‘dan hebben die oudjes ook wat te doen met hun pensioen.’

Pas als je gaat verhuizen merk je hoeveel troep je zelf verzamelt. Peter van der Vorst komt nog net niet langs, maar laten we zeggen dat AH getwijfeld heeft om een WK hamster van ons te maken. Mijn ouders riepen hard: ‘Niets weggooien! Wij kijken het wel na!’ Zonde om alles zomaar weg te doen en ze hopen nog wat te kunnen vermarktplaatsen. Alleen dat dochter en schoonzoonlief zoveel nutteloze rotzooi bezaten hadden ze niet verwacht, dus 6 verhuisdozen later was het enthousiasme enigszins getemperd.

Na de aanschaf van de meubels voor ons nieuwe huis, moest ik zelf aan de slag met onze oude meubels. Ik vond het nogal een gedoe met foto’s nemen, de juiste lichtinval en het zoeken van de goede woorden voor de advertentie. Maar een halve dag en 12 advertenties later kon ik lezen en schrijven met de verkoopsite. Sterker nog, ik heb de app geïnstalleerd en check ieder vrij moment hoe vaak mijn eiken opknap-buikkastje al bekeken is. En of ik al een bod heb. Want daar krijg je gewoon een e-mail van, maar misschien zijn ze die vergeten. En je moet er snel bij zijn! Toen ik een asociaal hoog (maar dan ook echt asociaal hoog) bedrag had ontvangen voor mijn dressoir waarvan ik bang was dat garantie tot de deur nog te veel was, was er geen weg meer terug. Hallo, mijn naam is Marissa Harmsen en ik ben Marktplaats-verslaafd.

Tegenwoordig zie ik overal geld in. Ik ben omgeslagen van ‘Wie wil dat nou toch hebben?’ naar ‘Wie wil dat nou niet?’ Twee zebrahoofden op canvas, wie wil dat nou niet? 2 Disneymokken die te groot zijn om fatsoenlijk uit de drinken, wie wil dat nou niet? Inmiddels zijn de bedragen minder spectaculair (blijkbaar werkt het net als in een casino) maar weg is weg! Scheelt mij weer een ritje naar de vuilstort. En het levert weer een paar euro op. Is toch weer een Club Sandwich bij de Hoofdwacht, nouja of alleen een colaatje.

Inmiddels ben ik ook fanatiek gebruiker van de Facebookgroep ‘0183 Verkoophoek – Zonder regels’. Je hebt er ook één met regels, maar zoals de naam al zegt; dat zijn mij te veel regels. Daar val ik mijn FB-vrienden jammergenoeg ook mee lastig, maar hee zo kon ik wel een vriendin blij maken met een extra grote kattenbak (nee, haar heb ik niet opgelicht, in ruil voor een fijn drankje op een zonnige zondagmiddag in de tuin was ie voor haar).

En natuuuurlijk gaat het me totaaaaal niet om het geld. Spullen een tweede leven bieden, de minderbedeelde medemens helpen, dat zijn mijn nobele motivaties. Over tweede leven gesproken, ik moet nog van m’n TV-meubel af. Wie biedt??