19 januari 2024.
Deze maand werd ik 40. Best een prestatie. Maar wat nog knapper is, is dat die leeftijd bereikt is zonder ooit ramen te hebben gelapt. Ik zou mezelf er niet te lui voor willen noemen, liever selectief. Ramenlappen is echt zo’n klus die moeders graag voor je doen als je een nieuw huis betrekt, en ik ben steeds verhuisd voor het moment aanbrak dat je echt niets meer door de ruiten zag. Heel eerlijk ben ik daar ook niet zo kritisch in.

Inmiddels wonen we 5 jaar in ons huidige stulpje. Manlief heeft een paar maanden geleden al demonstratief een trekker en een pak sponsjes meegenomen van de Makro, dus het moest er een keer van komen. Zeker, hij kan het ook zelf, maar ik had het in een gekke bui beloofd. Dom.
Afijn, eerst even Googlen hoe we dit aanpakken. Dat kan ik vast ook zelf bedenken, maar dit biedt weer een excuus tot 5 minuten uitstel.

Met frisse tegenzin vul ik de emmer met sop. Daar gaan we dan. Ga ik op de vensterbank staan? Toch maar op het Ikea-krukje. Staat die zware kutbank weer in de weg. Eerst de apen, kabouter en boeddha uit de vensterbank halen. Een halve volksverhuizing verder sta ik de ruiten te soppen en kan op m’n tenen vanaf het krukje nèt bij de bovenste hoekjes. Even natrekken en hoepla. Op de zwarte spetters na, viel dat best wel mee. Misschien ga ik het nog leuk vinden. 

Ik trek m’n trui uit, want het zweet breekt me uit van deze noeste arbeid. Na de voorkant is het sopje aan vervanging toe, en vervolg mijn missie met verse sop aan de achterkant. Hier staat lekker de zon op te shinen, dus iedere streep is te zien. Daar kan ik heel moeilijk over doen, maar de buitenboel is ook smerig, dus als je snel kijkt, valt het niet op. Eigenlijk heb ik daardoor überhaupt weinig eer van mijn werk. Als de achterkant erop zit, vind ik het welletjes. Maarja, het huis bestaat uit 3 verdiepingen. Omdat ik weet dat ik toch niet zal rusten voordat ik iedere ruit in huis heb gezeemd, zet ik de roeping voort.

Iedere ruit blijkt logischerwijs even schmoetsig dus het is een hele toestand. Uiteindelijk heb ik 5 sopjes later 3 verdiepingen gefixt en schenk soort-van-tevreden een theetje in. Op de bank geploft blaas ik de thee een beetje koeler. Over de rand van het theeglas valt mijn oog op de deur naar de hal. Potverdorie, daar zitten ook ruitjes in!  Alle ruiten betekent ook àlle ruiten, Harmsen. Dus met een dramatische pfffff zet ik m’n thee neer en vul de emmer weer.

Aan de hal-kant van de deur voel ik een koude vlaag. Er zouden weleens enkel-glas ruitjes in de buitendeur kunnen zitten, bedenk ik. Potverdorie. In de buitendeur zitten natuurlijk ook ruitjes! Gelukkig heb ik het sopje nog paraat, dus met het Ikea-krukje weer in de aanslag, moeten ook die eraan geloven. Ik laat me niet nog een keer verrassen, dus ga mentaal alle ruimtes in huis na, op zoek naar nog meer ruitjes. Nee, dit zou het toch wel moeten zijn.

Het laatste klusje van vandaag is de kattenbak verschonen. Laat ik dat ook meteen maar doen. Wat denk je? Boven de deur van die kamer, en de andere kamers op de 1^e, zitten ook ruitjes. Om te voorkomen dat ik vannacht na lig te denken over vieze ruitjes boven deuren, ontkomen ook die niet aan een wasje. Nooit geweten dat ons huis zoveel ramen heeft.
Wat een takkeklus.

Lieverd, over 5 jaar is het jouw beurt.
Of we moeten eerder verhuizen, dat kan natuurlijk ook.