15 juni 2014
Ik heb lang getwijfeld of ik deze blog moest schrijven. Ik schaam me hier namelijk een beetje voor. Zelfs meer dan voor de corrigerende string. Maar ja, wie leest deze blog nou eigenlijk?
Vroeger volgde ik werkelijk alle soaps. Goede Tijden Slechte Tijden, As the World Turns, Santa Barbera, The Bold & the Beautiful en Onderweg Naar Morgen… Alleen Goudkust, dat trok ik echt niet. Langzaam zijn de meeste soaps verdwenen en alleen As the World Turns heb ik echt gemist. Dat kwam ook 3x per dag een uur op tv, dus dat was wel even afkicken. Goede Tijden Slechte Tijden volg ik ook nog steeds. Al heb ik dat een poosje niet zo fanatiek gedaan, nu zit ik er weer helemaal in hoor! Wat kan ik zeggen, ik ben dol op hersenloze televisie.
Een aantal maanden geleden deed ik een verrassende ontdekking. Precies tussen het moment dat ik thuiskom van het werk en dat Niels thuiskomt van zijn werk, wordt er tegenwoordig op RTL8 weer The Bold & Beautiful uitgezonden. En als er één soap hersenloos is…
Ik zapte erlangs, want we weten allemaal dat The Bold & the Beautiful echt een hele slechte soap is. Maar aangezien er verder niets leukers op tv was, heb ik toch maar weer teruggezapt. En geloof me, het is nog even slecht als vroeger. Wat zeg ik, het is precies hetzelfde als vroeger.
Het gaat nog steeds over Broek en Rits en evil Stephanie. Over Taylor die nog steeds Ridge aast. Eerlijk gezegd snap ik die levende Ken-pop wel, want waar Brooke geen dag ouder lijkt dan 20 jaar geleden, is Taylor een goed voorbeeld van hoe plastische chirurgie niet moet. Haar borsten zijn zo gelift dat haar kont er nu helemaal plat bij lijkt, en haar lippen zijn zo volgespoten dat ze moeite heeft met praten. Niet best. Maar nu zijn er dus hun kinderen. Voor de makers het excuus om alle situaties van vroeger schaamteloos te herhalen, tot er met de zelfde haarkleur aan toe.
Alle acteurs kijken per scene minstens 10 minuten in het luchtledige, terwijl ze geëmotioneerde gezichten trekken. En 10 minuten lang een ‘verbaasd’ gezicht opzetten is op zich best knap, aangezien de emotie ‘verbazing’ meestal niet langer aanhoudt dan 30 seconden. Knap dus, als het niet van die slechte acteurs waren. Verder zijn het vooral bovennatuurlijk mooie mensen die iets te gestyled rondhuppelen door LA en iets te vaak toevallig op het juiste, of juist verkeerde moment elkaars kantoor binnenlopen. Bij Forrester Creations wordt er echt van alles gedaan, van diepe gesprekken tot romantische escapades in de sauna (Welk bedrijf heeft er nou een sauna?), maar werken, daar heb ik ze nog nooit op kunnen betrappen.
De verhaallijnen zijn zo tergend langzaam en gesprekken worden zo uitgemolken dat ik regelmatig wegzap omdat ik het echt niet meer aankan. Om vervolgens weer terug te zappen want ik wil het moment suprême niet missen. Dat uiteraard pas morgen wordt uitgezonden, want waarom zou ik anders morgen kijken. En ik moet dus morgen weer kijken. Dat moet.
Eerst was het een half uurtje, maar nee, sinds vorige maand worden we iedere dag op een dubbele aflevering getrakteerd.
Genieten! Ofzo.
T’is verschrikkelijk…
Recente reacties