13 mei 2014
Lief dagboek,
Vorige week kwam ik schoonzusje S. tegen bij de sportschool. Schrik niet, ik was daar om te zonnebanken, maar schoonzusje S. had gezwommen. Deed ze wel vaker, zei ze. Nou, dat leek me wel wat! Van zwemmen ga je tenminste niet zweten. Je wordt er een beetje rozig van. Of high van het chloor, één van de twee. Anyway, komende dinsdag zou ik mee gaan. Lekker hoor, beetje poedelen. ‘Gezellig’, zegt schoonzusje S., ‘Ik heb vandaag 40 baantjes gezwommen, dus daar moeten we volgende week overheen kunnen, hoor! Nou, tot dinsdag!’
Even terugspoelen. 40 Baantjes? Nee, dat kan ze niet gezegd hebben, ik heb vast een zonnebanksteek. ‘Niels, ze zei toch 14 baantjes?’, maar… ‘Nee schat, ze zei 40 baantjes.’ ‘Maar, dat was toch vast een grapje?’ Volgens Niels maakte ze geen grapje. Dit was bittere ernst.
Waar was ik aan begonnen? Ik dacht lekker een beetje poedelen, daarna sauna, douchen en dan fris, fruitig en make-upvrij onder de wol! Maar 40 baantjes… Zie ik eruit als Ranomi, Inge of Pieter? Nooit zoveel sportiviteit achter m´n schoonzusje gezocht…
Vandaag is het dinsdag. Nog een verrassing: Onze mannen vonden dat zwemmen zo’n goed idee, dat zichzelf gezellig hebben uitgenodigd! Hartstikke leuk, jongens! Nu kom ik helemaal niet meer onder dat fanatieke gedoe uit. As usual waren we allemaal iets aan de late kant. Dat leek me een goed teken. Want het grote zwembad was maar tot 9 uur open en 40 baantjes in minder dan een uur zouden we toch niet redden. Dus dat zou het fanatieke randje er wel afhalen, dacht ik.
Dat dacht ik dus verkeerd. Terwijl ik nog aan het acclimatiseren was in temperatuurtje lauw-badwater, waren de andere 3 al halverwege het eerste baantje. Oh. Dat was dus het plan. Ik twijfelde om pas aan te haken als ze terugkwamen, maar daar kwam de tijger in me los. Zij 40 baantjes, dan ik verdikkeme ook 40 baantjes! Dus met een schoolslag waarmee ik het risico loop dat mijn A-diploma met terugwerkende kracht wordt ingetrokken, zette ik de achtervolging in. Na een boel geploeter en een bak chloorwater in m’n mond bereikte ik de overkant. Dat ging niet al te soepeltjes. Gelukkig nog maar 39 te gaan.
Steeds na 5 baantjes even rusten. En ja, ik smokkelde hier een daar klein stukje waar ik kon lopen. Maar verdomd, we kwamen bij de 25, 30 en 35. Toen was het 20:54 uur. Nog 5 baantjes in 6 minuten leek me een onmogelijke opgave. Laten we er een einde aan breien. Ik hoorde iets over een sauna?
Maar mijn gezelschap was een andere mening toegedaan. It ain’t over til it’s over. We worden vanzelf het bad uitgezet, toch? Ok, blijkbaar. Terwijl we zwommen alsof ons leven er vanaf hing, verzamelden zich een kudde grote vrouwen in gestreepte badpakken en badmutsen aan de rand van het zwembad voor de waterpolotraining. Het was een angstaanjagend schouwspel. Kennelijk hing ons leven er inderdaad vanaf. Ik was geenszins van plan me door één van die vrouwen uit het bad te laten halen. Dus er zat niets anders op dan doorzwemmen. Doorzwemmen tot het bittere eind. Nouja, tot we de 40 baantje hadden gehaald dan.
Yes, sauna! En daarna thuis thee. Mèt chocola. Dat heb ik wel verdiend.
Recente reacties