6 september 2014
‘Wie de bal kaatst, kan hem terug verwachten’, oftewel het risico van een blog. Dat is ook hartstikke leuk, want hoe meer reacties, hoe meer deze gelezen wordt. Nu is de inhoud van mijn blogs over het algemeen niet zo provocerend dat ik nare reacties krijg. Hoogstens is iemand het met me oneens, maar dat is een ieders goed recht en een goede discussie is nooit weg. Meestal zijn de reacties gelukkig positief.
Een leuke reacties was bijvoorbeeld die van collegaatje B., ook wel bekend als de vrouwelijke McGyver. Na mijn klaagzang over het ontbrekende maatschepje, mijn principe om daar geen geld aan uit te geven, en het principe om dat zéker niet bij AH te doen, rende B. naar haar autootje om daar een maatschepje uit te toveren. En niet zomaar een maatschepje: een knal-rose Vanish-maatschepje! Halleluja, mijn was is gered!
Het zou nog leuker zijn geweest als Albert Heijn mijn blog zou hebben opgepikt en me een jaar lang gratis boodschappen had aangeboden. Of in elk geval een pak wasmiddel met daarin een gouden maatschepje met mijn naam erin gegraveerd. Maarja, er moet iets te dromen overblijven, hè.
Afgelopen week, na de blog over Hello Fresh en mijn aversie tegen de superfood-trend, oh pardon ‘superfood-way-of-life’, had collega L. een uitdaging voor me. Zijn vrouw had een chocoladecake gebakken en was ervan overtuigd dat ik die lekker zou vinden! Nu kan vrouw E. van collega L. best een moppie bakken, want daar heeft ze een bedrijfje in, dus die uitdaging durfde ik wel aan. Je begrijpt, er zat een verantwoord addertje onder het gras, maar ik besloot er open-minded in te gaan. Dus toen ik aan stoeien was met de eerste hap, vroeg ik waar deze bruine substantie dan zo’n beetje van gemaakt was. Nou, 85% pure chocola, kokosolie, amandelmeel… Een soort brownie, maar dan zonder de soppige binnenkant. En ik moet zeggen; het smaakte best naar chocolade…
Maar wel naar heel gezonde chocolade. En, noem het vreemd, maar chocolade mag van mij overal naar smaken, behalve naar verantwoord en gezond. Ik mis de suiker! De romige melk! De slechte vetten! Cholesterol! Dat schuldgevoel maakt chocola juist zo lekker! Als ik gezond wil, eet ik wel sla.
Stel je hebt een broeierige affaire met een mysterieuze man. Je partner betrapt je en zegt: ‘Och schatje, ik wist het al lang, als jij maar gelukkig bent!’ Dan is toch de lol eraf? Het wordt in elk geval minder broeierig. En ik heb mijn chocolade graag broeierig. Als ik er geen dikke kont van krijg, is het voor mij geen chocolade.
Collega L. en vrouw E. hebben een goede poging gedaan om mij te bekeren tot het über-voedsel-dom. Maar ik houd het op een gelijkspel. Mochten anderen mij willen overtuigen van übergezond voedsel, dan houd ik me van harte aanbevolen, hoor! Hello Fresh misschien? Ik ga graag de uitdaging aan om een jaar lang over gratis gezond eten te bloggen. Die dikke kont eet ik er daarna wel weer aan, met chocolade… of frikandellen… Ja, waarom ik nog niet benaderd ben om de nieuwe Cora van mijn Mora te worden is me ook een raadsel.
Omdat ik dus straks toch weer een kont moet kweken, bekijk ik meteen even wat vrouw E. allemaal nog meer kan. Op http://cake-ellicious.nl/ zie ik behalve verantwoord glutenvrij en suikervrij gelukkig ook felgekleurde marsepeinen taarten en cupcakes. Hmmm, vooral dat laatste ziet er wel erg lekker uit…
Maar eeeh, Cake-Ellicious, misschien heb ik nog iets meer overtuiging nodig? 😉
Recente reacties