Berichten door Marissa Harmsen

25 april 2020 Laat ik beginnen met toegeven dat ik geen groene vingers heb. Mijn ouders hebben mij veel doorgegeven, maar niet hun liefde voor tuinieren. Ja, als het klaar is en de bloemetjes staan gezellig naar me te lachen, dan ben ik een tevreden mens. Alleen dat duurt nooit lang. Binnen een paar dagen…

18 april 2020 Ironisch genoeg begon de zon precies te schijnen toen de intelligente lockdown van start ging. Maandenlang alleen maar regen, en ‘du moment’ dat we binnen moeten blijven, komt die warme goudgele troela achter de wolken vandaan. En daar kunnen Nederlanders niet mee omgaan. Bij de eerste zonnestraal stoppen we onze ongemanicuurde witte…

2 februari 2020 De meeste ouders zijn trots op iedere scheet die hun kroost laat. Daar kunnen ze niets aan doen, dat is oerinstinct. Jouw kind is het allerbeste, leukste en liefste van de wereld. En dat oerinstinct is maar goed ook, want hoe verdraag je anders de slapeloze nachten, stinkende luiers en het onophoudelijk…

14 mei 2019 ‘Anders kom je een keertje meedoen in Vuren?’ Het bootcamp clubske in Arkel ging niet door, maar m’n kleding zat nog steeds te strak, dus ik moest wat. Vuren? Da’s best een stukkie rijden. Dinsdagavond? Nee, dat komt niet goed uit. Vrijdag? Nee, eigenlijk ook niet. Kortom, Harmsen had smoesjes genoeg. ‘Kleine,…

09 mei 2019 Ik had twee opties. Of ik accepteerde deze maat spijkerbroek, of ik ging er iets aan doen. En gezien de tranen die achter mijn ogen prikten, leek de eerste optie uitgesloten. Daar stond ik dan in de Vero Moda. Met ieder kledingstuk waar ik me uit moest wurmen omdat ik toch een…

27 februari 2019 Beddengoed is maar eigenwijs spul. ‘Hoezo’, vraag je je af? Nou, dan heb je duidelijk mijn beddengoed nog nooit ontmoet. Echt waar, mijn beddengoed doet precies wat het zelf wil. Het leidt gewoon een eigen leven. Het zit namelijk zo. Ik stop het in de was, meestal binnenstebuiten. Dat is namelijk makkelijk…

3 juni 2018. ´Ooow, ik wou dat ik een vent van 1.90m was!´, roep ik wanhopig als de motor voor de zoveelste keer bijna uit mijn handen glipt. Kreeg ik slalommetjes, achtjes en stopproeven al moeilijk onder de knie, lopen met een motor aan de hand is weer een heel ander niveau van lastig. ‘Een…

21 mei 2018 Met een grote glimlach stap ik in de auto. Half april, het voorjaarszonnetje schijnt. Ik zet mijn zonnebril op en draai de sleutel. Vriend J. en ik kennen elkaar vanaf de Hotelschool en hebben sindsdien altijd contact gehouden. Zo eens in het half jaar gaan we samen lunchen bij ons Utrechtse stamcafé.…

7 april 2018. Sinds kort ben in gestart met lessen voor het motorrijbewijs. Ik dacht ´dat doen we wel even´. Nou, dat valt nog vies tegen. De eerste les zat ik breed grijnzend op de verlaagde zwarte Honda, kon het me niet snel genoeg gaan en had ik dat rijbewijs in gedachten praktisch gezien al…

1 april 2018. Mijn opa was nogal handig. Ik mag wel zeggen een begenadigd vakman op het gebied van allerhande timmerwerk. Uiterst secuur en nog creatief ook. Nu was mijn andere opa ook handig, want vroeger maakten ze nog echte mannen, alleen iets minder begenadigd. En misschien ook iets minder secuur. Enfin, ik heb vaak…