Bubbels.

16 juli 2013.
Eindelijk was het dit weekend zover. We gingen naar Europapark! En daar had ik echt ontzettend veel zin in. Want als fanatiek pretpark-bezoeker is er voor mij niets leukers dan een heel nieuw pretpark. Om elke hoek een weer een verrassing. Een wereld vol onontdekte magie. In elke attractie stappen en niet weten wat er gaat gebeuren. Heerlijk!

De heenreis was wel een beetje lang. Voor de pretpark-barbaren: het ligt in Rust, een Duits plaatsje vlakbij de Franse grens, een kleine 6 uur rijden. En ik ben echt nog nooit wagenziek geweest, behalve afgelopen zaterdag. Goede timing. Maar daar kan Europapark niets aan doen.

Ik moest om 3 uur opstaan, zodat we om 4 uur konden vertrekken en we hadden ook nog eens geen tomtom. Dat is niet avontuurlijk, dat is gewoon ontzettend moeilijk doen midden in de nacht. En daar word ik doorgaans niet heel vrolijk van. Maar daar kan Europapark niets aan doen.

De rij voor de attracties was ook niet altijd prettig. Het dieptepunt was een fijn onderonsje tussen vòòr mij een formaat sumo-worstelaar met de lijfgeur van een natgeregende Sint-Bernhard, en achter mij een luidruchtige Fransoos (mèt jengelend zoontje!) die 3 kwartier tegen mijn rugzak duwde, als hint dat ik moest aansluiten bij mijn forse zweterige voorganger. Deze heren hadden duidelijk een kleinere persoonlijke ruimte dan ik. Bleh. En bleh. Maar ook daar kan Europark niets aan doen.

De attracties waren erg leuk; goede achtbanen voor de dare-devils onder ons, vrolijke treintjes voor de kinderen. Het park zag er netjes uit en werd goed schoongehouden, zelfs de wc’s waren schoon. Er rijdt een soort metro boven het park met verschillende stationnetjes, zodat je niet steeds hoeft te lopen (awesome). Er waren heel veel verschillende soorten eettentjes en de show die we gezien hebben was van een prima niveau met goede zangers en zangeressen. Kortom, wanneer ga ik mijn volgende tripje boeken??

Eeehm, niet dus. Ik denk niet dat ik nog eens terugga. Zoals gezegd was de hardware allemaal tiptop in orde. Maar de medewerkers van het park hadden duidelijk geen lol in hun baan. Natuurlijk zijn de outfits in de Griekse waterachtbaan niet heel erg flatteus, en ja het was warm en druk. Maar hallo, ik heb betaald voor een magische wereld! Kan best zijn dat je je werk niet leuk vindt, maar daar heb ik als gast niet zoveel mee te maken. Dan doe je maar alsof en zoek je ondertussen naar een baan onder de grond ofzo.

Nee, de volgende keer zet ik mijn Minnie Mouse oren weer op en rijd 5 uur de andere kant op, naar Disneyland. Daar snappen de medewerkers dat gasten betoverd willen worden. Dat gasten zich in hun in eigen magische kwetsbare bubbel bevinden en dat medewerkers er alles aan doen om deze niet te laten knappen. Ik laat me dan ook graag betoveren en dartel als een vlinder rond in mijn magische bubbel. Het is maar goed dat ik inmiddels een vrouwelijk figuur heb zodat ik al die prinsessenjurkjes niet pas, want het liefst zou ik in die betoverde staat alle winkeltjes leegkopen.

In Disneyland glimlacht iedereen totdat ze kramp in hun kaken hebben, en ja dat is nogal Amerikaans. Maar in Europapark heb ik werkelijk geen enkele medewerker op een glimlach kunnen betrappen. En ja, daar kan Europapark dus wel iets aan doen.

PS: Met dank aan Regardz voor de ‘bubbel-wijsheid’.