2 oktober 2012 om 19:14
8 Dagen Marmaris, all inclusive in augustus. Stel je even voor: Strakblauwe lucht, felle zon, luieren op een strandbedje en een verkoelend zwembad. En natuurlijk eten en drinken wat je wilt en wanneer je wilt. Dit is genieten!
Maar, dat genieten doe ik niet alleen. Nee, in dit pittoreske hotel word ik vergezeld door ongeveer 874 landgenoten. Ik wist ook wel toen ik reserveerde bij ‘het meest geboekte hotel in Marmaris op Sunweb’, dat we niet de enige Nederlanders zouden zijn. Ik wist ook wel dat ik niet in het meest stijlvolle etablissement terecht zou komen, waar je eten onder klosjes wordt opgediend. Ik wist ook wel dat Marmaris niet echt een trekpleister is voor de verfijnde upperclass.
De bomvolle ge-aircode bus die ons vanaf het vliegveld rechtstreeks naar ons hotel bracht zonder tussenstops bij andere hotels, was misschien een aanwijzing dat dit resort niet zo exclusief was als ik toch misschien wel een beetje stiekempjes naïef had gehoopt… Maar ik wist niet dat Nederland zoveel Tokkies had. En al helemaal niet dat ze zich allemaal in dit hotel zouden verzamelen.
En behalve Tokkie is iedereen hier dik. Nu snap ik dat ‘all inclusive’ vooral een aantrekkelijk concept is als je je geld eruit haalt door voldoende te eten, maar ik begin me zo langzamerhand af te vragen of die mensen voor hun aankomst al zo waren, of dat dit is wat ‘all inclusive’ met je doet. Gezien de vele te strakke bikini’s waar de gebruinde en verbrande hangborsten enthousiast uitwiebelen bij iedere zware voetstap, in slippers met kraaltjes die om zo’n rollade-achtige voet echt niet meer zo elegant zijn, ben ik geneigd het laatste te geloven… Gevolgd door het besef: Ik zit hier ook. En ik geniet ervan. Dus ik ben één van hen.
Mijn voornemen om mijn strakke sportregime tijdens de vakantie te handhaven, zodat ik niet voor niets de afgelopen 5 weken 3x in de week heb staan zweten is op dag 2 al in het helderblauwe zwembadwater gevallen (in my defence, met 43 graden zweet je ook al genoeg!). Dat maakt de kans dus groot dat mijn borsten aan het einde van de vakantie ook ergens ter hoogte van m’n navel bungelen en ik mijn bruine voetjes in witte sandaaltjes ook meer iets weghebben van een kiloknaller plofkip dan de eens zo poezelige voetjes van voor mijn vertrek.
Goed, dat sporten zit er dus niet in, dat kan ik hier echt niet aan. Je kunt ook niet alles verwachten van iemand die tot 6 weken geleden nog liever haar schoen op at dan toe te geven dat sporten eigenlijk best wel rockt. Maar wat al die Priscilla’s, Brian’s en Kimberly’s doen, is hun bord bomvol scheppen, wel 3x, met alleen maar friet en hamburgers. En, anders dan de zo gevreesde Russen, eten ze hun bordje nog leeg ook. Kijk, daar kan ik dan wel het onderscheid maken. Mensen onderscheiden zich van dieren door zich te beheersen, toch? Prima, dan eet ik hier dus ook gewoon een beetje bewust. Ik vul m’n maag met salades en neem een beetje lekkers ernaast. Lijkt mij best redelijk.
Zo, zie je wel, ben ik toch lekker anders dan die andere Tokkies. Nu alleen nog volhouden tot we naar huis gaan. Dan kan het sporten weer beginnen. Maar eerst op de dag van terugkomst nog uit eten met de familie. Om de tendens nog maar even door te zetten… gezellig bij de Wokchinees!
Recente reacties