Freewheelin’!

17 januari 2011.
Vandaag is mijn trouwe blauwe Twingo bij de garage. Niets ernstigs hoor. Het kost wel een paar centen, maar dan is ze er straks ook weer helemaal bovenop. Vanochtend reed ik met een wat onbestemd gevoel naar haar oppasadres. Ik leverde de sleutel in en net voordat ik de hoek om draaide zag over mijn schouder hoe ze mij met haar vrolijke ronde oogjes toelachte. Zelfs klein roze dashboard-wiebel-hondje Paige gaf me een bemoedigend knikje, de schat. We hielden ons duidelijk allemaal groot… Nu weet ik best dat ze in goede handen is bij Ome Sjef, maar je weet toch niet wat ze allemaal met haar doen tijdens je afwezigheid en misschien mist ze me wel. En wie weet wanneer ik haar weer zal zien…

Ik ben maar teruggelopen naar huis. Ja, je leest het goed: gelopen. Dat was natuurlijk niet vrijwillig (je kent me), maar mamalief trapte ditmaal niet in mijn doorgaans onweerstaanbare charmes om mij haar auto uit te lenen voor vandaag (am I losing my touch??). Van de nood maar meteen een deugd gemaakt door op de terugweg bij de Arkelse buurtsuper boodschapjes in te slaan. Toen al het lekkers op de kassaband lag slaakte ik een beschamend giecheltje… Ik besefte me dat minimaal de helft van mijn nieuwe voorraad bestond uit chocola of koekjes of een combinatie van die twee! Maar ik bedacht me meteen dat dat vandaag ook wel mag. Buiten het feit dat chocola namelijk plantaardig is en dus eigenlijk gewoon groente maar dan niet groen, vind ik dat als je je Twingo mist, je zoveel chocola mag eten als je wilt.

Nu zit ik dan thuis te genieten van een theetje en een chocolate chip cookie (nouja, een pak chocolate chip cookies), maar ik heb nog steeds een beetje een knoop in m’n maag. Natuurlijk mis ik mijn autootje, maar daarnaast vind ik het ronduit vervelend dat ik niet gewoon weg kan. Niet dat ik serieuze plannen heb, maar het gaat om het principe. Stel nou dat er zich ineens een crisis voordoet. Stel bijvoorbeeld dat ik batman was en Arkel-City moest redden van het kwaad. Toch lullig dat er dan even geen batmobile in de batcave staat… Ok, da’s onzin.
Maar stel dat ik plotseling bedenk dat ik nù een nieuwe H&M broek nodig heb. Of erger nog, nieuwe p-hakken! Zit ik toch maar mooi zonder Twingo. In Arkel. Nergens een H&M of schoenenwinkel van enig kaliber in de wijde omtrek te bekennen, hoor.
Ja, ik zou naar het station kunnen fietsen… Maar fietsen doe ik uit principe niet. Net als chipknippen. Dat boycot ik ook.

Toch verbazingwekkend dat je pas goed doorhebt welke vrijheden je allemaal hebt verworven als je er ineens niet meer over beschikt. Zo bedenk ik ineens dat ik ’s ochtends altijd uitgebreid geniet van een heerlijke lange douche. Dat kan omdat ik de douche niet hoef te delen. Daarnaast kan ik stofzuigen, of juist niet, zonder dat iemand me daarop aanspreekt. Ik kan kleding kopen zonder bedenkelijke blikken (alweer iets nieuws?) te hoeven trotseren, m’n muur paars verven zonder kritiek, spullen laten slingeren zonder dat iemand erover struikelt behalve ikzelf, uren voor de spiegel tutten zonder opgejaagd te worden, een nacht wegblijven zonder verklaring en onbeperkt Goede Tijden Slechte Tijden, America’s Next Top Model en Project Catwalk kijken en daarbij zelfs de afstandsbediening vasthouden!

Kortom, vrij zijn is heel wat waard. Alleen zou een Mr.-Marissa-op-bestelling soms wel handig zijn, bijvoorbeeld om me straks even naar de garage te brengen om m’n Twingootje op te halen…

Maar bij gebrek daar aan: Pappieieh…? 🙂