Raak!

25 november 2010.
Ik heb lang naar deze dag toegeleefd. De weg ernaartoe was er eentje vol twijfel. Sparen, sparen en nog eens sparen. Natuurlijk heb ik weleens een terugslag gehad. Wie heeft dat niet? Om dan tot de conclusie te komen dat ik toch maar beter verder kon sparen. Maar vandaag is dan toch de heugelijk dag aangebroken.

Tot voor kort gooide ik altijd na een paar maanden de handdoek in de ring. Ik was het zat en gaf het gewoon op, net voordat ik het bereikt had. Net als een roker ben ik zeker al minimaal 30 keer gestopt. Gewoon geen ruggengraat of zoiets. Het is een beetje alsof je een berg beklimt en net voor de top huiswaarts keert. Alsof je terug zwemt als je bijna de overkant van de rivier hebt bereikt. Alsof je de tour de France rijdt en net voor Parijs lelijk valt. Als het Nederlands elftal dat net verliest tegen Spanje na gestreden te hebben als een kudde opgefokte piranha’s in een te klein aquarium. Als Sven Kramer die net over de lijn schaatst in de laatste ronde van de 10km… of… ik zeg maar iets, een verkeerde wissel neemt ofzo…

Je kunt het vergelijken met het kweken van een appelboom die je net laat verdrogen als voor het eerst de bloesem aan de boom hangt. Of met de zoektocht naar het perfecte paar laarzen, nog even twijfelt en dat ze dan weg zijn als je terugkomt. Net wakker worden 3 minuten voordat je wekker gaat. Als Youri van Gelder die ‘wegens persoonlijke redenen’ toch maar niet deelneemt aan de Olympische Spelen. Het is een beetje als de deuren van de trein die dichtgaan net voordat je erin springt, terwijl je nieuwe flirt erin zit en je net het laatste cijfer van het telefoonnummer niet hebt. Maargoed daten doe ik toch niet meer, dus dat is niet zo’n goed voorbeeld. Vooruit, dat de deuren van de trein dichtgaan terwijl je net je sprong hebt ingezet… Auw…

Alanis Morisette zingt er mooi over; 89 worden, de loterij winnen en de volgende dag sterven… Je vliegangst overwinnen en dan neerstorten… Het is als vreemdgaan voor je huwelijksdag, een auto kopen een week voordat het nieuwste model groots geïntroduceerd wordt, heel nodig naar de wc moeten op 31 december om 23:58 uur, op 30 november het paasei in een iets andere hoedanigheid terugvinden onder de verwarming, een kwartier voor het einde van de film in slaap vallen, anderhalf uur met de hond lopen en dat ie dan gaat pas zitten net voor je eigen huis. Zoals Eddy Zoëy het zingt, ‘Bijna raak, oftwel helemaal mis’. Zeg maar een beetje voor het zingen de kerk uit…

Maar niets van dat al voor mij vandaag. Ik ben volhardend geweest. Ik heb doorgezet, de tegenslagen overwonnen, mezelf streng toegesproken en niet toegegeven, ik heb mijn doel bereikt. En vandaag ben ik dan eindelijk rijkelijk beloond.

Jeeeeeeej! Ik kan ik weer een staartje in mijn haar!

Zal ik het dan nu maar weer afknippen…?

Staartje!

Hip!