4 augustus 2014
Gisteren was ik lekker de badkamer aan het soppen, toen… Nee joh, wie houd ik voor de gek. Mijn pony zat tegen m’n zweterige tomatenhoofd geplakt, m’n handen voelen daarna alsof ik in de mijnen werk en straks gaat Niels douchen en zie je geen drol meer van die noeste arbeid. Aangezien we nog een nieuw bad zouden krijgen, hetgeen met het nodige stof gepaard gaat, had ik de badkamer in ons nieuwe huis alleen nog oppervlakkig gepoetst, maar vandaag was grote-schoonmaak-dag. En terwijl ik in de snikhitte het stof op de muur en de kalkspetters op de douchedeur te lijf ging, bedacht ik me dat ik naast sporten, misschien wel het meeste hekel heb aan schoonmaken.
Nee, ik ben geen Assepoester. Ik heb er best moeite mee om ons huis altijd spik en span te houden. Nu het ons nieuwe huis betreft ben ik gemotiveerder, maar de vraag is hoe lang het duurt voordat het nieuwtje eraf is. De vorige bewoners waren echter zo keurig dat we een reputatie hoog te houden hebben. Ik vreesde daar niet tegenop te kunnen. Want net als in het oude huis werken we fulltime, willen in het weekend wat leuks doen, moeten soms lui voor de televisie liggen (waarom hebben we anders zo’n enorme bank gekocht?) en hebben een langharige stofkont op 4 pootjes rondlopen. En voordat je steigert: toen ik vol zelfmedelijden op m’n knieën de vloer achter de toiletpot aan het schrobben was, besefte ik me heus wel dat wij niet de enigen zijn met zo’n ‘zwaar’ leven.
Maar hoe doen jullie dat dan? Als ik bij vriendinnetjes, moeders, oma’s en schoonmoeders ben, is er nooit een stofje te ontdekken. Nu hebben jullie niet allemaal huisdieren, maar toch. Jullie huis is altijd keurig aan kant. Ons huis heeft altijd rommeltjes. Met de verhuizing heb ik elk nutteloos rommeltje verpatst of gedumpt en heb nu zelfs een tafeltje waar we rondslingerende papieren in stoppen. En toch heb ik nog rommeltjes. En daar kan ik echt niet alleen Niels de schuld van geven.
Het is me echt een raadsel hoe jullie dat doen. Jullie hebben toch ook een partner die z’n sokken laat slingeren? Jullie hebben toch ook niet allemaal een schoonmaakster? Jullie zijn toch ook te trots om je moeder wekelijks te laten moppen? Een volwassen vrouw moet toch gewoon haar huis bij kunnen houden? Stoer zeg ik weleens: ‘Our house is clean enhough to be healthy, and dirty enough to be happy’. Alsof het me allemaal geen flaus ausmaakt. Maar ik geef eerlijk toe dat als ik weet we visite krijgen, ik een half uur van tevoren het hele huis onder handen neem. Oppervlakkig dan. Ik hoop ook maar dat mensen niet in de bestekbak kijken ofzo. Dan ben ik toch bang dat ik een beetje door de mand val. Even voor de duidelijkheid; ons huis is niet smerig. Maar we zijn levende wezens, ons poezenkind verhaart nu eenmaal, en stof is al terug voordat ik m’n kont gekeerd heb.
Vriendinnetje D. vertelde laatst dat ze de schoonmaakhulp heeft ontslagen omdat ze de randjes van de schilderijtjes niet meenam. En dat ze er dan zelf achteraan ging met de swiffer duster. Natuurlijk heb ik hevig ja geknikt en gezegd dat ik haar volledig begrijp, maar wel met het schaamrood op m’n kaken. Want de waarheid is dat, als ik er al aan denk, ik niet altijd bij die randjes kan. En als ik het niet zie en het niet stinkt, heb ik er niet zo’n last van. Diep respect voor vriendinnetje D., want ik ben al blij ben als er geen stofpluk onder de tafel ligt.
Ondertussen is de badkamer zo fris als een komkommer, heb ik een schoonmaak-work-out van heb-ik-jou-daar achter de rug en weer inspiratie voor nieuwe blogs.
En het allerleukste is: Toen ik het doucheputje optilde kwam er op z’n zachtst gezegd geen fris luchtje vanaf en wat ik verder aantrof was duidelijk niet alleen van de periode dat wij nu in het huis wonen… Hoezee, zij zijn ook maar mensen!
Recente reacties