5 augustus 2013.
Persoonlijk vind ik dat de wereld best vernuftig in elkaar zit. Alles heeft zo z’n functie, de cyclus van het water, en als je jezelf bezeert heelt je huid vanzelf. Hoe awesome is dat? Er is alleen één ding dat ik nooit heb kunnen verklaren.

Muggen! Wat een rotdingen zijn dat. Als ik er één in m’n slaapkamer heb dan moet ie dood, eerder wordt er niet geslapen. Ze zijn niet mooi, ze ruimen niets op, ze steken en ze maken herrie. Bleh. Maar aangezien ongeveer al het andere in de wereld wel nut heeft, is er maar één verklaring mogelijk: Muggen zijn niet van deze wereld.

Ik ga even terug naar een aflevering van Pinky & the Brain. Voor wie deze helden niet kent: dat is een tekenfilm van Warner Bros waarin 2 laboratoriumratten (of muizen, pin me er niet op vast) elke nacht een nieuw plan smeden om de wereld te veroveren. Één van die plannen is het bouwen van een tweede aarde, genaamd Chi-earth, waar ze zichzelf tot leiders uitroepen, en ondertussen de bestaande wereld vernietigen zodat iedereen naar Chi-earth vlucht. Jahaa, en dat voor een stel laboratoriumratten (of muizen).

Nou, muggen doen dus net zoiets. Jij denkt dat ze elke nacht jouw bloed opzuigen omdat ze honger hebben? Nou mooi niet. Het zijn eigenlijk kleine robotjes en ze slurpen je DNA op. Jij denkt dat je gezoem hoort? Dat is gewoon hun motortje. En jij denkt dat je ervan af bent als je ze doodslaat? Nee hoor, een ‘dode’ mug zend gewoon een signaaltje en dan komt er een andere aan. Ze zijn niet uit te roeien. Echt niet. En eigenlijk wil je dat ook niet.

Want zoals ik al zei; Muggen zijn niet van deze wereld. Ze zijn op de aarde gezet door dezelfde intelligente orde die de piramides, Stonehenge en die hoofden op Paaseiland hebben gemaakt. Deze orde van wijze eenhoorns heeft gezien dat wij eigenlijk nog een beetje te dom zijn voor de verantwoordelijkheid over een hele planeet. Maar die wijze eenhoorns zijn de beroerdste niet. Ze geven ons een tweede kans.

Want als het reservoirtje van de robotmuggetjes vol zit met jouw DNA, dan vliegen ze naar onze nieuwe planeet, waar het DNA wordt opgeslagen. Als onze aarde dan bezwijkt onder de wreedheden van onze dommige soort, en we ver genoeg geëvolueerd zijn om wel voor een planeet te kunnen zorgen, wordt ons DNA tot leven gewekt. Net als in Jurassic Park.

Dus vanaf nu voel ik me zwaar vereerd als ik onder de muggenbulten zit. Want blijkbaar is er dan op die andere planeet een mooi plan voor me weggelegd. Ja, als ze zo graag mijn DNA willen hebben, kan ik er niets anders van maken, toch? Dat het me hier nu allemaal niet zo lukt is dus niet zo belangrijk. Over duizend jaar heb ik het helemaal gemaakt! Lekker puh.

En ondertussen slaat mijn fantasie me er wel doorheen 😉