16 juni 2013.
Over een kleine week stappen mijn broer en zijn grote liefde in het huwelijksbootje. Blij en vereerd ben ik, dat ik getuige èn ceremoniemeesteres mag zijn, samen met de zus van de grote liefde. Deze laatste week ben ik dan ook druk druk druk met projectjes waar ik nu nog niets over kan zeggen, aangezien het bruidspaar ook Facebookt. En niet alleen mijn broer zegt ja. Ook mijn nichtje gaat in augustus haar boterbriefje halen. Met als gevolg dat ik straks de enige van mijn familie ben die niet getrouwd is.
Op Facebook zie ik de ene na de andere trouwfoto, pasgeboren spruit, of sleutels van nieuw aangeschafte liefdesnestjes. Nu besef ik me ook wel dat ik op dat gebied een laatbloeier ben. Als ik überhaupt ooit ga bloeien.
Want van iedere stap in de richting van De Toekomst krijg ik het Spaans benauwd. Wat zeg ik, zelfs gesprekken over eventuele stappen in de richting van De Toekomst doen me het angstzweet uitbreken. En dat vind ik volkomen logisch. Want bedenkt iedereen die zomaar samen een huis koopt, trouwt en/of een kindje krijgt wat er allemaal mis kan gaan? Er is namelijk geen enkele garantie op een ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Want de verhalen die zo eindigen, juist, dat zijn sprookjes.
Aan de andere kant ben ik ontzettend jaloers op de mensen die zich blindelings in hun leven storten en binnen een jaar samen een huis, een hond en een kind op komst hebben. Ze leven.
En mij lukt dat niet. In mijn werk ben in ambitieus, word ik iebelig van stilstaan en stort mezelf vol overgave in iedere nieuwe uitdaging die op m’n pad komt. Terwijl ik privé met alle geweld mijn hakken in het zand zet.
Vriendinnetje N. vertelt trots dat zij ook een koophuis heeft en, hoewel ze in de zevende hemel is met haar wederhelft, flink in de penarie zit als daar ooit een kink in de kabel komt. En ze raadt mij doodleuk aan hetzelfde te doen. En terwijl ze mij al stamelend een beetje wit ziet wegtrekken, voegt ze eraan toe; ‘Nou ja, met kleine stapjes dan…’
Ik ben nog nooit in mijn leven dronken geweest, omdat ik niet het gevoel wil hebben de controle te verliezen. Maar zo af en toe een wijntje of Malibu cola kan toch geen kwaad? In mijn privéleven hoef ik natuurlijk ook niet meteen ladderzat te worden, maar ik kan misschien wel kleine slokjes nemen. Vriendinnetje N. heeft gelijk. Want garanties in het leven krijgen we nu eenmaal niet. En ja, er kàn zomaar een kink in de kabel komen. Maar tot die kink kan ik beter leven dan afwachten, toch?
Dus op de bruiloft van m’n broer proost ik lekker met een glaasje bubbels.
En lieve Niels, zullen we dan toch maar eens die gezamenlijke rekening gaan openen?
Recente reacties