2 januari 2013.
Verveeld pak ik het magazine Red erbij. Wat moet je anders op 1 januari? Was een cadeautje. Leuk blad! Niet al te veel diepgang, vol met mooie modeplaatjes en onbereikbare fashion tips. Op de cover staat een blijkbaar heel hippe presentatrice. Zo hip, dat ik er nog nooit van heb gehoord. Nou geloof me, dan ben je hip.
En naast dat hippe hoofd prijkt de heerlijke titel: ‘2013 JOUW HAAR’

En ik snap die titel maar al te goed. Want je haar, daar draait het toch allemaal om! Natuurlijk, er gebeurt een hoop belangrijks in mijn leven in 2013. Naast mijn lief, baan, kat en familie, gaat m’n broer in juni eindelijk trouwen en start ik over enkele dagen mijn opleiding! Maar waar het echt om gaat in het leven is natuurlijk m’n haar. Want zo’n studie psychologie is hartstikke stoer, maar daar hoort ook een sophisticated kapsel bij. En het huwelijk van m’n broer wordt een toppertje (want er zijn twee ijzersterke ceremoniemeesteressen), maar mijn coupe moet wel tiptop weer- en partyproof zijn, anders kunnen we het feest wel vergeten. Als je haar maar goed zit, toch?

Ik krul mezelf op de bank en zoek vol verwachting naar de pagina’s vullende haarspecial, met trendy creaties, kleuren en pony’s. Ja mensen, vandaag is de eerste dag van de rest van m’n nieuwe kapsel!
Het coole stuk staat vast niet vooraan in het blad, want de slimme mensen van Red willen wel dat hun héle blad gelezen wordt. Maar ik ben ook slim, dus begin ik achteraan. Ik blader langs dure schoenen, dure lippenstift en dure mascara’s. Donkerblauw is dè kleur voor onze wimpers in 2013. Ik heb zo mijn twijfels. En Dinand Woesthoff: ‘Ja als je mensen verliest is dat gewoon je pad, weet je, respect’. Huh? Ik zou trots willen zijn op het feit dat hij is opgegroeid in Gorinchem, maar ik blijf het een vervelend manneke vinden.

Op ¾ van het blad begin ik me ernstig zorgen te maken. Ze zullen toch niet… Het komt namelijk wel vaker voor dat magazines een lekkermakertje op de voorpagina zetten, en dat het artikel dan weg-ge-edit is. Of dat de kop heel wat doet vermoeden, maar dat het daadwerkelijke stukje 5 regels is. Ik kan de moed nu niet laten zakken! Met trillende handen sla ik pagina voor pagina om, bij elke omslag hopend op een in vlakjes verdeelde hemel, met in elk vlakje een ondraagbare maar überchique look.

Totdat ik een pagina omsla en ineens de inhoudsopgave zie. ‘Neeeeeee!’ Dacht ik. Ik wilde wel schreeuwen, maar dat leek me wat overdreven. Wat een oplichters! Beetje een heerlijke titel op de cover plaatsen en dan geen artikel in het magazine zetten! Ze hadden zeker ruimte over op de voorkant? De voorpagina-maker heeft zeker zijn fantasie de vrije loop gelaten. Zal wel zo’n chagrijnige knar zijn die denkt ‘Ach het gaat altijd over haar in zo’n blad, dus dat kan ik er gewoon levensgroot op zetten’. Nou nee, meneer de voorpagina-maker, dat kunt u dus niet! Zo’n cover schept verwachtingen! En als die verwachtingen niet waargemaakt worden, dan schept dat teleurstellingen! En als ik iets niet wil in 2013 en al helemaal niet op de eerste dag, dan is dat teleurstellingen! Ik ga een brief schrijven. Hoe moet ik er nu achter komen hoe ik mijn haar moet doen als mijn broer gaat trouwen? Tranen prikken achter mijn ogen, maar ik slik ze weg. Hoe kan ik me zo in de maling laten nemen. Boos haal ik mijn neus op en smijt het blad op de grond.

Net voordat ik met mijn rechtervoet op die stomme cover stamp, lees ik: ‘2013 JOUW JAAR’.
Oh… ok.