16 oktober 2015
Zo, we zijn lekker een paar daagjes naar Maastricht geweest. Oh ja, niet lekker een weekje naar de zon? Nee. Niet lekker naar de zon. Sterker nog, het was ijzig koud in Maastricht en we hebben ervan genoten. Maar jullie wilden toch wel naar de zon? Ja. Dat wilden we, ja.

Wekenlang struinden we internet af naar ‘een lekker weekje naar de zon’. Ik kan geen azuurblauw zwembad meer zien. Als ik nu zou kotsen, zou het azuurblauw zijn. Op een gegeven moment wist ik niet eens meer waarnaar ik nu op zoek was, of waarnaar niet. Natuurlijk, je kunt het eerste zwembad boeken dat je ziet, maar nee. Ik moet onderzoek verrichten! Ik moet het perfecte hotel vinden!
Dus ik klik op het blauwste zwembad en lees iedere letter die ik erover kan vinden. Zijn de pannenkoekjes en inbegrepen? En de strandbedjes? Hoe lang duurt de transfer? Hoe ver is het stadje? Spoelen er geen vluchtelingen aan? Zijn de vliegtijden gunstig? En dan: Zoover.nl.
Die website weet ieder greintje vakantie-voorpret vakkundig de kop in te drukken.

Wat een ongenuanceerde zuurpruimerij van oliedomme tokkies is dat, zeg! Alsof die mensen in het dagelijks leven altijd op hun tong moeten bijten en nu de kans pakken om alle opgekropte frustraties er met veel bravoure uit te persen. Als ik Zoover moet geloven heeft niemand een leuke vakantie. Ik vraag ik me af waarom Nederlanders überhaupt nog op vakantie gaan. De klachten variëren van ‘Het eten was te Turks’, ‘Me teen gestoten aan nachtkastje’ tot ‘Zeewater koud’ en ‘Personeel sprak geen Nederlands’. Verder zie ik te veel boze hoofdletters te weinig leestekens. En als dat soort mensen ook nog klaagt dat het personeel ‘onbeschofd’ was, kun je me echt wegdragen.

Maargoed, je besteedt er best wat centjes aan, dat begrijp ik. En dan wil je ook genieten. Want daar doe je het voor. Om lekker te genieten. Dat hoort zo. Je móét genieten. Moet. Persé. Genieten!
Je werkt je namelijk het hele jaar drie slagen in de rondte. De boog staat het hele jaar strak gespannen. Je spaart er het hele jaar voor. Je staat het hele jaar stijf van de stress. Je werkt er het hele jaar naartoe. Je danst het hele jaar naar de pijpen van je baas. En dan mag je ein-de-lijk op vakantie. Dus die 8 dagen dat je met je kont aan de Turkse, Egyptische of Portugese Rivièra ligt zal er potdomme genoten worden! En daar focus je je volledig op. Je moet en zal genieten. Obsessief relaxen.

En dan is iedere schreeuwende meeuw er eentje teveel. Dan verpest de ober die niet genoeg glimlacht je dag. Word je pissig als je even op je pannenkoek moet wachten.
Mensen, we zijn compleet verkeerd bezig. Hoe kan het zo zijn dat we het hele jaar van hot naar her vliegen en alleen tot rust kunnen komen in de 8 dagen dat we 3000km van huis zijn? Misschien is het omdat we onszelf dan pas de kans geven om te genieten. Onszelf dan pas centraal durven te stellen. Om 8 dagen later weer naar huis te vliegen, je overvolle inbox te openen en een jaar te moeten bikkelen totdat we weer 8 dagen onszelf kunnen zijn.

Na die beoordelingen had ik er geen zin meer in. In geforceerd genieten aan een troebel pierenbadje. Dan maar geen gebruinde voetjes in het zand. Dus we hebben 2 dagen genoten van Bourgondisch Maastricht en zijn verder lekker thuis gebleven. In ons fijne huis met heerlijke bank. En dat kunnen we het hele jaar door doen! Mijn leuke man en ik. Genieten!