25 juli 2015
Nu de zomerprogrammering weer is ingezet, is er natuurlijk helemaal geen drol op de televisie. Meestal lukt het mij nog wel één of ander leeghoofdig programma te vinden waar ik de avond mee door kom. Niet zelden omdat ik te lui ben om de afstandsbediening van de tafel te pakken. Niels kijkt dan een of andere film of serie op z´n laptop, want die kan geen aflevering van Say Yes to the Dress, Grenzeloos Verliefd of Barbie & Michael meer zien. En persoonlijk vond ik ook wel dat mijn niveau een onacceptabel dieptepunt bereikt had, dus ik moest eens een stevig gesprek met Niels voeren.

‘Lieverd, kunnen we niets iets regelen waardoor we die films en series van jou gewoon op tv kunnen kijken?’ Beteuterd zei Niels dat hij de Apple TV, waarmee je het beeld van je laptop op TV kan zien, niet meer aan de praat krijgt. Nou mooi, dat heeft toch zeker een half jaar gewerkt. Dat is weer 100 euro goed besteed. En toen zag ik plotseling een twinkeling in zijn ogen. Niels had duidelijk een ondeugend plannetje. ´Lieffie…?’, ‘Ja?’, ‘Enneh, als we nou eens Netflix zouden nemen?’, ‘Netflix?’, ‘Ja, Netflix! Duizenden series en films, zo onder handbereik! Duizenden! We kunnen kijken wat we willen! Wanneer we willen! En ik kan het zo aanzetten, en iedere maand weer opzeggen! We kunnen het proberen toch?’ Iets deed me vermoeden dat mijn honnepon hier al eerder over had nagedacht.

‘Nou prima, waarom niet? Dan kunnen we gezellig samen televisie kijken. Toastje erbij, colaatje erbij, kat erbij, onder een zacht dekentje. Kaarsen aan, de regen die tegen de ramen klettert en de wind die huilend rondom het huis stormt terwijl wij warm en droog in ons fijne huis zitten. Ik kan niet wachten tot de winter!
Maargoed, nu het hoogzomer is biedt Netflix een uitgelezen kans om het gebrek aan leuke televisie op te vangen. Dus Niels meldde zich direct aan en toen hadden we Netflix! Wat voelden we ons machtig. De televisiewereld lag aan onze voeten. Duizenden films en series. Ik ken niet eens duizenden films en series, dus op Netflix staat vast alles dat ik ken! Alles dat ik maar kan bedenken!

‘Laten we Game of Thrones kijken!’, zegt Niels. Hij toetst het in. -Series vergelijkbaar met Game of Thrones-, staat er in het scherm. Nee… Nee nee nee. We willen Game of Thrones. De echte. Niet iets dat erop lijkt. Hoe kan dé serie van het moment nou niet op Netflix staan? Zou het stuk zijn? Niels googelt. Game of Thrones is blijkbaar van HBO en HBO levert hun series niet uit aan Netflix. Ok, nou dan kijkt Niels die toch maar via z’n computer. ‘Laten we dan gewoon een Golden Oldie kijken’, opper ik, ‘Friends ofzo!’ Maar ook die is niet te vinden. Wat? Hoe kan Friends er nou niet op staan? ‘Seinfeld dan? Frasier? Will and Grace? Allemaal niet te vinden. Suits dan? Dat loopt 2 seizoenen achter. Lekker dan.

Duizenden films en series, maar geen van de degenen waar ik nu zin in heb om naar te kijken. Maar er moet toch iets op staan wat nu leuk is om naar te kijken? ‘Zullen we dan een nieuwe serie proberen? Dat Orange is the New Black lijkt me wel wat…’. We moesten even door de eerste aflevering heen. En wilde ik de tweede zien. En de derde. ‘Ik denk dat ik Netflix maar opzeg’, zegt Niels, ‘Er is toch niet echt iets leuks op ofzo…’. ‘Pardon? Dat dacht ik dus niet, hè! Ik heb nog 3 seizoenen te gaan!’

Netflix is alcohol, nicotine, heroïne en cocaïne tegelijk.
But if they try to make me go to rehab, I’ll say no no no…