29 juni 2015
‘Lieverd, zal ik weer eens die spaghetti met gehaktballetjes maken waar je zo dol op bent?’ Nou, daar had Niels wel oren naar. Mijn spaghetti met gehaktballetjes is heerlijk al zeg ik het zelf, maar betekent wel een middag in de keuken en meteen een hoeveelheid voor een weeshuis. Dus bedacht ik; ´Zal ik dat dan morgen doen? En zullen we dan mijn ouders uitnodigen, nog voor Vaderdag?’ Niels moest even slikken bij het idee dat hij zijn pasta moest delen, maar vooruit dan maar. ‘Oh en dan kunnen we ook broerlief, schoonzuslief en Kleine Spruit uitnodigen, toch?’ Leuk! Oh en dan doe ik er nog een lekkere salade bij, brood met smeersels en een fijn toetje. Regel ik even.
Gisteren zag ik mezelf al helemaal bezig in de keuken. Als een Italiaanse Mama een halve dag de maaltijd voorbereiden voor la tutta famiglia. Schuif maar aan allemaal, er is genoeg voor iedereen. Vanavond zorg ik voor jullie! En dat ik dan in m’n schort zo’n grote schaal spaghetti met gehaktballetjes op tafel zet. Overgoten met kruidig geurende tomatensaus met snippers kaas erover en verse basilicum. Ja, ik betrap mezelf tegenwoordig wel vaker op dat zorgzame…
Maargoed, ik die als Italiaanse Mama de gastvrouw en keukenprinses uithangt. Het moet niet gekker worden. Maar dan moet je niet denken aan zo’n dikke oma uit de Bertolli reclame hè, denk aan Sophia Loren. In de keuken. Dat ik dan m’n schort afdoe en de ovenwanten uit, en dat ik er dan zo’n stijlvol jurkje onder draag met mooie hoge hakken. Alsof het niets is. ‘Nee hoor, mensen, ’t was totaaaaaal geen moeite. Geniet er lekker van! Buon appetito!’
En toen zag ik het berichtje van vriendinnetje D. over stappen en dansjes doen. Nou gezellig, één drankje dan. Ik zou het niet laat maken. Dus ik hees mezelf in een kittig outfitje en taxi Niels bracht me naar de stad. Er was Malibu, Malibu, Malibu-cola, rosé met ijs en Gon Tinic, eeeh, Gin Tonic en ineens stonden we in de Flashback. Vriendinnetje D. verbood me om non-alcoholische drankjes te bestellen, dus ja, ik had geen keus . Volgens mij heb ik me keurig gedragen, alleen die laatste rosé met ijs… Tja, wat kan ik zeggen. De muntjes moesten op, hè.
Dus vanochtend leek het idee van de hele middag in de keuken staan plots een stuk minder romantisch. Daarnaast moest er nog wat huishoudelijks gedaan worden en ik bedacht me dat ik nog van alles miste voor het diner. Oh ja, en ik was dus een beetje… eehm… wankeltjes. Tanden poetsen viel al zwaar, dus met m’n neus boven de knoflook en sjalotjes beviel ook niet best. Nog even schoonmaken, even naar de winkel, salade maken, dressing maken, brood in de oven, saus inkoken…
… 136 gehaktballetjes later stond er een feestmaal op tafel. Er werd er gesmikkeld en gesmuld, er was genoeg en het was nog lekker ook. Ok, ik had dan geen stijlvol jurkje aan met hoge hakken en rode lippenstift. Maar onder m’n roze schort droeg ik wel hippe witte sneakers met nieuw rokje en shirtje. Een hedendaagse sportieve Sophia Loren ofzo. Kortom; Ik had het helemaal onder controle. Gewoon even een maaltijd voor 6 personen op tafel gezet (en Kleine Spruit), die nog te eten was ook. Shizzle ik even! Zelfs na een avond drankjes en dansjes!
Wie had dat gedacht, dat er een Italiaanse keukenprinses in mij zou schuilen?
Dus wie weet misschien dan ook wel een Mama!
Nouja, misschien. Ooit. Later als ik groot ben. En zelf geen kind meer. En… Nou misschien toch niet.
Italiaanse Mama a la cucina!
Recente reacties