Crisis.

5 november 2014
Ik zit duidelijk in een crisis. Een diepe crisis. Een tranendal. Laten we zeggen dat de Stille oceaan ondieper is. Zo’n diepe crisis. Een schoenencrisis welteverstaan.
Het begon allemaal met de verhuizing naar ons fijne nieuwe huis. Aangezien er minder bergruimte op zolder is, heb ik gedwongen afscheid genomen van een flink deel van mijn schoenencollectie. Één paar schoenen betrof een paar zwarte lakpumps met T-strap. Ontzettend goedkope schoenen, maar lekker dat ze liepen! En ze pasten overal bij. Daarom waren ze nu afgedragen, op en gescheurd. Sterk als ik ben, heb ik ze eerst een afscheidskusje gegeven en daarna vakkundig in de kliko gemikt.

Het was alleen wel zo’n paar schoenen dat je echt nodig hebt. Zo’n paar schoenen waardoor je je één klap vrouwelijk, elegant en stijlvol voelt. Zonder struikelen en knellende tenen. Maar ach, hoe moeilijk kan het zijn om een paar zwarte lakpumps met T-strap te vervangen? Die zijn toch van alle tijden? Wie wil er nou geen zwarte lakpumps met T-strap? Dus daar maken ze er toch genoeg van?
Nou, dat bleek iets ingewikkelder. Zwarte lakpumps met T-strap zijn er inderdaad genoeg. Maar mooie zwarte lakpumps met T-strap zijn zeldzaam. De grens tussen elegant en gereformeerd blijkt namelijk een dunne te zijn. De grens tussen elegant en ordinair trouwens ook. Je hebt ze namelijk met plateaus, met te hoge hakken, te lage hakken, te smalle hakken, te brede hakken, open zijkant, gesloten zijkant, puntneus, ronde neus… Maar allemaal nèt fout. Wat een ellende!

Totdat ik de hemelse reclame van Sarenza.nl zag. ‘We are shoes’,‘We love shoes’, ‘We feel shoes’… Ja, dat klinkt als een fijn bedrijf. En na een kwartiertje had ik ze inderdaad gevonden: Georgia Rose Matiou pumps. Oftwel, dè schoenen. Zelfs in zwart èn in rood. Ietsjes aan de dure kant, maar hee, de perfecte schoenen zijn natuurlijk priceless! Mentaal had ik mijn pinpas al getrokken en bedacht op welk plekje ze mochten staan in mijn schoenenkast. Deze beauties zouden mijn schoenenkast opfleuren. Net als m´n outfits deze winter! In het winkelmandje ermee! Wat een schitterende dag!

Maar wat denk je? Alleen nog te verkrijgen in maat 40, 41 en 42. Terwijl ik poezelig maatje 37 heb. Ach, geen nood. Ik google ze even, want ze zijn vast nog wel ergens te krijgen. Maar helaas, alle Georgia Rose Matiou modellen worden doorgelinkt naar Sarenza… Je zou er spontaan depressief van worden!

Vandaag bereikte de crisis het dieptepunt. Het neemt wanhopige vormen aan. Ik zag namelijk een advertentie voor Uggs op Facebook, en ineens wilde ik ze hebben. Jazeker, Uggs. Even in my defence, het waren geen gewone, maar hoge, hippe, donkergrijze met knopen en bont. Maar dan nog. Uggs zijn de ergste modemisser sinds 2008… Erger dan de spandex neon-roze legging. Ze zijn lomp. Duur. Zweterig. Binnen de kortste keren loop je naast de zool in plaats van erop. Niet alle dragers van Uggs zijn even chique… Kortom, Uggs zijn het tegenovergestelde van Georgia Rose Matiou lakpumps. Maar ineens lijk ik al deze bezwaren over boord te gooien. Ineens lijken ze me zo lekker warm en fijn en knuffelig. Ik heb ze nodig! Dus ik type een berichtje en wacht af…
Enkele minuten verstrijken. Het lijken wel uren. Maar wat denk je? Ze blijken al gereserveerd te zijn voor een ander. Teleurstelling alom. De tweede dode online schoenenmus in enkele dagen tijd.

De teleurstelling maakt echter snel plaats voor opluchting. What was I thinking!?
Wel een levensles rijker: Men moet geen oude schoenen wegwerpen voor men nieuwe heeft. Ook al heb je nog 40 paar…

Black Beauty…