27 juli 2014
Alle A, B en C sterren hebben hun zegje er al over gedaan. Fijn Brit, Jokertje, en Glennis, dat jullie meeleven. Daar zitten de slachtoffers vast op de wachten. Er is een toepasselijk gedicht van Toon Hermans verkracht op pianomuziek dat het ganse land nu ineens prachtig vindt. Leuke poging van het meiske en elke ramp heeft zo’n liedje nodig, maar heel eerlijk, Zanger Rinus heeft liedjes die me dieper raken. Youp van ’t Hek heeft de open deur al ingetrapt dat wij dit lang niet zo erg zouden vinden als er geen Nederlanders in het vliegtuig zouden hebben gezeten. Er zijn al complottheorieën à la het was een kamikaze actie van een pro-Russische co-piloot, tot het vliegtuig heeft helemaal niet bestaan, tot Bin Laden zit postuum achter de aanslag want als je met de datum en de vluchtgegevens rommelt dat krijg je steeds het getal 7. Nou je snapt, dat moet dus wel kloppen.

Kortom, er is genoeg over gezegd. Inderdaad, het had nooit mogen gebeuren. Het is een diepe wond in de ziel van ons land. De kilometerslange stoet die als een zwart lint door ons land trok staat in ons geheugen gegrift. We rouwen. Gezamenlijk. Want in dit soort zware tijden, en als Oranje tegen Duitsland speelt, bestaat Nederland uit 17 miljoen musketiers. ‘Één voor allen, allen voor één’, lees ik overal.

Terwijl het Nederlandse sentiment omslaat van rouw naar woede, terwijl wij ons klaarmaken voor de strijd die misschien komen gaat, is er één Nederlander die het hoofd koel weet te houden. Er is een rots in de branding opgestaan waar ik al respect voor had, maar waarvoor ik nu een hele diepe buiging maak. Er is één man in de Nederlandse politiek die ik momenteel zelfs onze kat zou toevertrouwen. Een man met een bescheiden soort charisma, welbespraakt, die ervaring en kennis uitstraalt en bijzonder mooi Engels spreekt. Niets ten nadelen van Mark hoor, die doet goed zijn best, maar kunnen we Frans Timmermans alsjeblieft direct uitroepen tot onze nieuwe Minister-President?

Dat lijkt me wel wat. Dan hebben wij Frans en de Fransen Hollande, dus da’s meteen een fijne bondgenoot. Het bekt ook lekker in het Amerikaans; Frèèèns Timmermèèens, waarbij Frèèèns heel erg klinkt als ‘friends’ en Amerikanen zijn dol op dat soort oppervlakkige diepgang. Ik stel voor dat Hillary dan Presidente van Amerika wordt. Zie je het al voor je? Frans en Hillary die samen over de wereld heersen. Een soort papa en mama van wie de andere landen graag het respect willen verdienen, anders moeten ze in de hoek. Ik denk dat Israëliërs en Palestijnen spontaan hun land samen delen, dat Iran spontaan hun kernwapens omsmelt tot speelgoedautootjes en dat Poetin schuchter toegeeft dat het allemaal een beetje uit de klauwen is gelopen en dat ie zich vanaf nu alleen nog met Moskou en de FIFA bemoeit. Het zou zo mooi kunnen zijn.

Alle gekheid op een stokje. Frans Timmermans is wat mij betreft de Gambiaanse scheidsrechter in de wedstrijd tegen Chili. Omringd door de wat afwachtende, paniekerige, onervaren chihuahua’s, is Frans onze Deense Dog. Leuk dat wij het knappe Maltese Leeuwtje Jeanine Hennis-Plasschaert als Minister van Defensie hebben. Dat is inderdaad hartstikke hip, vernieuwend en zoooo 2014 in tijden van rust. Maar deze tijden vragen om iemand die zich niet laat piepelen, maar ingrijpt waar nodig, op de juiste manier. Dus bewapend of onbewapend? Hoe moeten wij klootjesvolk dat nou weten? De ramp is verschrikkelijk en de onderste steen moet, hoe onrealistisch die kans ook is, boven komen. We moeten verder. Gezamenlijk, musketiers! Dus heb vertrouwen in Frans.

Timmermèèèns for Presidèèènt!