30 mei 2014
Lief dagboek,

Mijn lichaam staat in survivalmodus. Ja. Echt. Niet dat ik mezelf na één keer klauteren in zo’n klimbos meteen als survivalwoman typeer, maar toch is het zo. Tenminste, als ik vriendinnetje R. moet geloven.
Vriendinnetje R. is een badass fanatieke sportster. Ze racefietst (met helm op, dus we hebben met een professional te maken) en post van die berichtjes van ‘addicted to the gym’. Ze ziet er prachtig strak & stretchy uit en loopt ALTIJD op stilettohakken. Kortom, zij kan het weten!

We bespraken dat ik zo m’n best deed en het volgens de weegschaal allemaal geen drol uitmaakte. Toen vroeg ze wat ik dan zoal eet op een dag. Dat bleek niet zoveel te zijn. Sterker nog, omdat ik overdag zo weinig eet, houdt mijn lichaam alles krampachtig vast en daardoor val ik niets af. Zie hier, de survivalstand. Geloof me, al ben ik gezegend met een rijke fantasie, dit had ik niet kunnen verzinnen. Maargoed, die theorie maakt me geen snars uit, ze had me bij ‘Je moet meer eten’.

Dat is natuurlijk wel een beetje aan regels gebonden. Want daar bedoelde ze helaas geen Snickers of bitterballen mee, maar gelukkig ook geen zemelen en kurkuma. Ik moet ’s morgens maar eens beginnen met een bakje yoghurt, tussen de middag een eitje op m’n brood en tussendoor nog een appeltje extra. Als dat een beetje routine is, kan ik wat gaan minderen met koolhydraten en bijvoorbeeld een boterham vervangen door een stuk fruit, komkommer of worteltjes.

Nou, dat kan ik! Ik vind yoghurt lekker, en worteltjes, en eitjes ook! Lekker een eitje op m’n brood tussen de middag. Komkommertje erbij. Plakje ham, klein beetje mayo, plakje kaas… ‘NEE!’ Geschokt keek vriendinnetje R. naar haar telefoon. Nouja, dat kon ik niet zien via de Whatsapp, maar ik voelde het door m’n schermpje heen. Ik dacht nog ‘vast de mayo’, maar daar kwam ik weg met een nonchalant ‘klein beetje kan, maar mosterd is beter’. Nee zeg, niet de mayo, ‘Kaas is de duivel!’.

Sorry? Káás is de duivel? Nu ligt godsdienstles van juf Nel al een poosje achter me, maar ik kan me niet herinneren dat we het ooit over kaas hebben gehad. Ik ben namelijk verzot op kaas. Roomkaas als pastasaus, geraspt op de salade (en de pasta en het gebakken eitje), brie op een broodje, toastje, uit het vuistje… Ik ben een Hollander en ik heet Harmsen, wat had je dan verwacht? ‘Maar ik eet ook graag geitenkaas’, opperde ik, want dat leek me een reuze-gezond alternatief. Maar dat bleek ook duivels. Iets minder weliswaar, maar zeker niet engelachtig zoals verse bladspinazie.

Goed, ik moet dus minderen met kaas en meer-en met eitjes en yoghurt. Check. Ik ben zelfs van m’n geloof afgestapt en heb Pepsi Max in plaats van normale Pepsi. Niels en ik hebben onderzoek gedaan in de Appie en dit bleek een mooie tussenoplossing. En nog in de bonus ook! Check.

Hopelijk compenseert dat de afgelopen slechte week. Ik heb te weinig gesport, te veel plakjes cake gegeten, chocola, iets meer colaatjes en chips. De optimist in mij zegt: ‘Zie je wel, ik heb deze week al meer gegeten!’ En wat denk je? Geen gram afgevallen! Maar gelukkig ook weer geen gram aangekomen.
Die weegschaal spoort niet.